این «تام تام»ها، همانطور نواخته میشد و نواخته میشد تا اینکه نزدیکهای غروب،
آفتاب و ماه - که آنها هم از شب کردن خوششان آمده بود - دست همدیگر را گرفتند و
از طرف مردابها به طرف افق سرازیر شدند و... رفتند.
شبِ تاریکِ تاریکی پیدا شد.
این، اولین شبِ دنیا بود! شبی که، درست تا دمِ صبح طول کشید. زنها و مردها از زدن «تام تام»ها دست کشیدند و رفتند توی کپرهایشان، پرندهها هم از خواندن دست برداشتند و رفتند توی لانههایشان. آنوقت، بعد از آن، دیگر یک روز در میان شب میشد... منتها شب و روزش با شب و روزهای حالا، یک تفاوت داشت؛ تفاوتش این بود که آن موقعها، روزها درست و حسابی «روز» بود و شبها هم درست و حسابی «شب». چون که ماه، ممکن نبود به تنهایی در بیاید و بعضی از شبها را کمی روشن کند. بلکه ترجیح میداد روزها با شوهرش برای گردش بیرون بیاید و شبها، تنگِ دل شوهرش بگیرد تا صبح بخوابد.
این بود که شبها، پاک تاریک بود.
و روزها، ماه و آفتاب هر دوتا با هم در میآمدند.
با هم گرگ و میش میساختند و با هم قرمزی شفق را درست میکردند. بعدش هم برای اینکه تفریح کنند و سرشان گرم بشود، توی آسمان راه میرفتند. دلشان خیلی خوش بود...
ادامه دارد ...
برگرفته از کتاب:
پوررا، هانری، بروس هارد، ژان و...؛ افسانههای هفتاد و دو ملت؛ برگردان احمد شاملو و توسی حایری؛ چاپ نخست؛ تهران: ثالث، 1388.
شبِ تاریکِ تاریکی پیدا شد.
این، اولین شبِ دنیا بود! شبی که، درست تا دمِ صبح طول کشید. زنها و مردها از زدن «تام تام»ها دست کشیدند و رفتند توی کپرهایشان، پرندهها هم از خواندن دست برداشتند و رفتند توی لانههایشان. آنوقت، بعد از آن، دیگر یک روز در میان شب میشد... منتها شب و روزش با شب و روزهای حالا، یک تفاوت داشت؛ تفاوتش این بود که آن موقعها، روزها درست و حسابی «روز» بود و شبها هم درست و حسابی «شب». چون که ماه، ممکن نبود به تنهایی در بیاید و بعضی از شبها را کمی روشن کند. بلکه ترجیح میداد روزها با شوهرش برای گردش بیرون بیاید و شبها، تنگِ دل شوهرش بگیرد تا صبح بخوابد.
این بود که شبها، پاک تاریک بود.
و روزها، ماه و آفتاب هر دوتا با هم در میآمدند.
با هم گرگ و میش میساختند و با هم قرمزی شفق را درست میکردند. بعدش هم برای اینکه تفریح کنند و سرشان گرم بشود، توی آسمان راه میرفتند. دلشان خیلی خوش بود...
ادامه دارد ...
برگرفته از کتاب:
پوررا، هانری، بروس هارد، ژان و...؛ افسانههای هفتاد و دو ملت؛ برگردان احمد شاملو و توسی حایری؛ چاپ نخست؛ تهران: ثالث، 1388.